2 ayın dolmasına az bir zaman kala yine yeni yeniden bir sonla başbaşa olmanın verdiği tarifsiz boşlukla başbaşayım. Ama "için huzurlu mu?" derseniz, huzurlu. Bitmek için başladığını ancak şimdi görebiliyorum. Her başlangıçta duyulan "bu sefer farklı!" nidalarını ben de duymuştum, bir işe yaramadı. Neyse oldu bitti.
Napalım?
Kötü değilim bundan daha acıklısını da yaşadım. Ayrılık ayrılıktır. Bu bitişin en iyi yanı çıtamı biraz daha yükseltmem oldu(:
Hep daha iyisini, daha uygununu isteriz, öyle değil mi?
** Aramızda herhangi bir konuşma geçmeden, "ayrılalım" demeden ayrılmamız çok komik oldu. Beklenen bir şeymiş demek ki..
KISMET!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder